ÖLÜYE AĞLAMAK

• Instagram
• YouTube
• Twitter
• Pinterest
• TikTok

Ölüye ağlamak nedir? Ölüye ağlamak ‘ın dindeki yeri nedir? Ölüye ağlamak ile ilgili Resulullah’ın söylediği hadisler şunlardır;

• Resulullah (sav)’e birlikte demirci Ebu Seyf ‘in (r.a) yanına girdik. O, Resulullah (sav)’ın oğlu İbrahim’in süt babası idi. Resûlullah (sav) oğlunu aldı, öptü ve kokladı. Daha sonra yanına tekrar girdik, İbrahim can çekişiyordu. Bu manzara karşısında Resullulah’ın (sav) gözlerinden yaş boşandı. Abdurrahman İbnu Avf (r.a): “Sen de mi (ağlıyorsun) ey Allah’ın Resulü?” dedi. Resulullah (sav): “Ey İbnu Avf! Bu merhamettir!” buyurdu ve ağlamasına devam etti. Sonra şöyle söyledi: “Gözümüz yaş döker, kalbimiz hüzün {-eker, fakat Rabbimizi razı etmeyecek söz sarf etmeyiz. Ey İbrahim! Senin ayrılmandan bizler üzgünüz!” Buhari, Cenaiz 44, Müslim, Fezail 62, (2315), Ebu Davud, Cenaiz 28, 3126

• Hz. Osman İbnu Affan ‘ın (r.a) Mekke’de bir kızı vefat etti. Cenazesinde bulunmak üzere geldik, İbnu Ömer ve İbnu Abbas ‘da (r.a) da cenazede hazır oldular. Ben ikisinin arasında oturuyordum. Abdullah İbnu Ömer, tam karşısında bulunan Amr İbnu Osman’a: “Ağlamayı niye yasaklamıyorsun? Zira Resulullah (sav): “Ölü, ehlinin, kendisi üzerine ağlaması sebebiyle azap görür” buyurmuştur!” dedi. Bunun üzerine İbnu Abbas (r.a): “Hz. Ömer (r.a) bunun bir kısmını söylemişti” dedi ve sonra İbnu Abbas konuşmasına devam ederek anlattı: “Ömer’le Mekke’den çıktım. El-Beyda nam mevkie geldiğimizde, semüre ağacının gölgesinde bir yolcu gördü. Bana: “Git bak bakalım! Bu yolcu neyin nesi?” dedi. Gittim baktım, meğer Süheyb imiş, gelip haber verdim. “Onu bana çağır!” dedi. Tekrar Süheyb’e dönüp: “Haydi yürü, emr’ül-mü’minine uğra!” dedim. Ömer (r.a) hançerlendiği zaman Süheyb (r.a), ağlayarak girdi. Hem ağlıyor, hem de: “Vay kardeşim, vay arkadaşım!” diyordu. Hazreti Ömer: “Ey Süheyb bana mı ağlıyorsun? Resulullah (r.a): “Ölü, ehlinin kendi üzerine ağlaması sebebiyle azap görür” buyurdu!” dedi. İbnu Abbas Radıyallahu Anh der ki: “Hazreti Ömer Radıyallahu Anh öldüğü zaman bunu Hz. Aişe ‘ye (r.a) hatırlatmıştım. Şöyle dedi: “Allah Ömer’e rahmet buyursun! Vallahi Resulullah (sav): “Allah, mü’mine, ehlinin üzerine ağlaması sebebiyle azap verir” demedi. Lakin Resulullah (sav): “Allah, kafirin azabını, ehlinin üzerine ağlamasıyla artırır” buyurdular.” Hazreti Aişe sözlerine şöyle devam etti: “(Bu meselede) size Kur’an yeter. Orada “Hiçbir günahkar başkasının günahını yüklenmez.” (Fatır 18) buyrulmuştur.” Bu söz üzerine İbnu Abbas (r.a): “Gerçek şu ki, güldüren de, ağlatan da Allah’tır, (gülmek ve ağlamak fıtri bir şe’niyettir, kişinin bunda dahli yoktur)” dedi. İbnu Müleyke der ki: İbnu Ömer bu konuşmalar karşısında hiçbir şey söylemedi (serdedilen delilleri ikna edici buldu).” Buhari, Cenaiz 33, Müslim, Cenaiz 22, (928), Nesai, Cenaiz 15, (4, 18, 19)

• Kendisine, İbnu Ömer ‘in (r.a)“sağ kimsenin üzerine ağlamasıyla ölüye azab edileceğini söylemekte olduğu” haber verilmişti. Şu cevabı verdi: “Allah, Ebu Abdurrahman’ı (İbnu Ömer’i) mağfiret buyursun. Aslında o, yalan söylemiyor, ancak unutmuş veya yanılmış olmalı. Zira Resulullah (sav), (ölmüş) bir Yahudi kadın cenazesine uğramıştı, yakınları onun üzerine ağlıyorlardı. “Bunlar onun üzerine ağlıyorlar. Ona da bu yüzden kabrinde azap ediliyor!” buyurdu.” Buhari, Cenaiz 33, Müslim, Cenaiz 25, (931), Muvatta, Cenaiz 37, (1, 234), Tirmizi, Cenaiz 25, (1004), Nesai, Cenaiz 15, (4, 17)

• Resulullah (sav)’ın alinden birisi vefat etmişti. Kadınlar, arkasından ağlamak üzere toplandılar. Hazreti Ömer (r.a) onları bundan men etmek ve geri çevirmek üzere kalktı. Resulullah (sav) müdahele edip: “Ey Ömer! Bırak onları, çünkü göz ağlayıcıdır, kalp ızdıraba maruzdur, (ızdırabın yaşandığı) zaman yakındır!” buyurdular. Nesai, Cenaiz 16, (4,19)

• Resulullah (sav), ölmüş bulunan Osman İbnu Maz’un’u, gözlerinden yaşlar dökerek öptü. Tirmizi, Cenaiz 14, (989), Ebu Davud, Cenaiz 40, (3163), İbnu Mace, Cenaiz 7, (1456)

• Resulullah (sav), Kurralar öldürüldüğü zaman, bir ay boyu kunut okudu. Resulullah (sav)’ın, bir başka şey için bu kadar üzüldüğünü hiç görmedim.  Buhari, Cenaiz 41, Vitr 7, Cizye 8, Megazi 38, Da’avat 59, Müslim, Mesacid 29, (677)

• Ebu Seleme öldüğü zaman şöyle dedim: “Garip adam, diyar-ı gurbette öldü. Ben de onun için öyle bir ağlayacağım ki, herkes ondan bahsetsin.” Tam ağlamak için hazırlanmıştım ki, saidden, bana yardım etmek isteyen bir kadın geldi. Resulullah (sav) onunla karşılaştı ve kadına: “Sen, Allah Teala’nın tard ettiği şeytanı tekrar eve sokmak mı istiyorsun?” dediler. Bunun üzerine ben de ağlamaktan vazgeçtim ve ağlamadım. Müslim, Cenaiz 10, (922)

• Resulullah (sav)’e Zeyd İbnu Harise, Ca’fer İbnu Ebi Talip ve Abdullah İbnu Ravaha ‘nın (r.a) ölüm haberi gelince oturdu. (Halinden) üzüntülü olduğu belliydi. Ben kapı aralığından bakıyordum. Yanına bir adam geldi ve: “Ca’fer’in kadınları!” dedi ve onların ağladıklarını haber verdi. Resûlullah (sav) derhal onları men etmesini emretti. Adam gitti ve sonra geri gelip: “Ben onları yasakladım, fakat onlar sözüme kulak asmadılar” dedi. Resûlullah (sav) ikinci sefer emrederek kadınları bundan nehyetmesini söyledi. Ama o, kadınların yine kulak asmadıklarını haber verdi. Resulullah (sav) yine: “Yasakla onları!” buyurdu. Adam üçüncü sefer geri geldi ve: “Ey Allah’ın Resulü! Allah’a yemin olsun kadınlar bana -veya bize- galebe çaldılar” dedi. Resulullah (sav): “Ağızlarına toprak saç!” emretti. Buhari, Cenaiz 41, 46, Megazi 44, Müslim, Cenaiz 30, (935), Ebu Davud, Cenaiz 25, (3122), Nesai, Cenaiz 14, (4,15)

• Resulullah (sav) Abdullah İbnu Sabit’e geçmiş olsun ziyaretine gelmişti. Onu, (Allah’ın emri) galebe çalmış buldu. Ona seslendi. Fakat cevap alamadı. Bunun üzerine Resulullah (sav) istircada bulundu “İnna lillahi ve inna ileyhi raciun” dedi ve: “(Biz yaşamanı isteriz ama, Allah’ın emri) bize galebe çaldı ey Ebu’r-Rebi!” dedi. Bunun üzerine kadınlar feryat edip ağlamaya başladılar. İbnu Atik (r.a) kadınları susturmaya başladı. Ancak Resulullah (sav): “Bırak onları ağlasınlar! Vacip olduğu zaman tek ağlayan ağlamayacak” buyurdu. “Vacip olan da ne?” dediler. “Öldüğü zaman (demektir)” dedi. Bunun üzerine kızı: “Allah’a yemin olsun, elimden gelse şehit olmanı isterim. Çünkü sen (cihat için gerekli teçhizatı) hazırladın” dedi. Resûlullah ‘da (sav): “Allah onun ecrini niyetine göre verdi. Siz aranızda şehit olmayı ne zannedersiniz?” buyurdular. “Allah yolunda ölmek!” dediler. Resûlullah (sav) açıkladı: “Öyleyse ümmetimin şehitleri cidden azdır. Bilesiniz: Taundan ölen şehittir, boğularak ölen şehittir, yeter ki seferi taatte olsun. Zatulcenb’ten ölen şehittir. İshalden ölen şehittir, yanarak ölen şehittir, yıkık altında ölen şehittir, çocuk karnında ölen kadın şehittir.” Muvatta, Cenaiz 36, (1, 233, 234), Ebu Davud, Cenaiz 15, (3111), Nesai, Cenaiz 14, (4, 13, 14)

• Resulullah (sav) Sa’d İbnu Ubade’ye geçmiş olsun ziyaretinde bulundu. (Yanına gelince) onu baygın buldu ve: “Ölmüş olmalı!” dedi. Yanındakiler: “Hayır” deyince, Resûlullah (sav) ağladılar. Resullulah’ın ağladığını gören halk da ağladı. “İşitmiyor musunuz,” buyurdular. “Allah Teala hazretleri ne gözyaşı sebebiyle ne de kalbin hüznüyle azap vermez. Ancak şunun sebebiyle azap verir! -ve dilini işaret ettiler- yahut da merhamet eder.” Buhari, Cenaiz 45, Müslim, Cenaiz 12, (924)

• Resulullah (sav) buyurdular ki: “(Izdırap ve matemi sebebiyle) yanakları yolan, üst başını yırtıp dövün)en, cahiliye duasıyla dua eden bizden değildir.” Buhari, Cenaiz 36, 39, 40, Menakıb 8, Müslim, İman 165, (103), Tirmizi, Cenaiz 22, (999), Nesai, Cenaiz 19, (4, 20)

• Resulullah (sav) buyurdular ki: “Bir kimse ölünce, arkada ağlayanları kalkıp: “Vay benim dağım, vay efendim…” gibi sözler sarf ederse, ona iki melek vekil kılınır, melekler ölen kimsenin göğsüne vura vura: “Sen öyle misin?” diye sorarlar.” Tirmizi, Cenaiz 24,(1003)

• Abdullah İbnu Revaha (r.a) bayılmıştı. Kız kardeşi Amra ağlamaya başladı: “Vay benim dağım, vay şuyum, vay buyum!” diye sayıp dökerek yakınıyordu. Abdullah ayrıldığı zaman: “Allah’a yemin olsun, o söylediklerini söylerken her defasında bana: “Sen böyle misin?” diye soruldu” dedi. Söylendiğine göre, Abdullah vefat ettiği zaman Amra arkasından ağlamadı. Buhari, Megazi, 44

• Resulullah (sav), Abdurrahman İbnu Avf ‘ın (r.a) elinden tuttu, oğlu İbrahim’e gittiler. Resulullah (sav) oğlunu can çekişir vaziyette buldu. Kucağına aldı ve ağladı. Abdurrahman: “Ağlıyor musun? Ağlamaktan bizi sen men etmedin mi?” dedi. Resulullah (sav): “Hayır (ağlamaktan değil), iki ahmak, facir sesten yasakladım: Musibet sırasındaki ses, yüzleri tırmalamak, cepleri yırtmak ve şeytan matemi.” Tirmizi, Cenaiz 25, (1005)

• Kadınlardan biri dedi ki: “Ey Allah’ın Resulü! Bizim sana asi olmamamız gereken şu maruf (iyi amel) nedir?” Resulullah (sav): “Matem yapmayın!” buyurdu. Kadın: “Ey Allah’ın Resulü! Falan sülalenin kadınları amcamın (vefatında matemime iştirak edip) yardımcım olmuşlardı. Benim de mukabeleten borcumu ödemem gerek” dedi. Resulullah (sav) kadına (matem için) izin vermedi. Kadın tekrar tekrar izin istedi. Kadın der ki: “Resulullah, sonunda onlara borcumu ödemem için izin verdi. Onlara olan borcumu ödedikten sonra hiç matem tutmadım, şu ana kadar bir başka mateme de katılmadım. Benim dışında matem tutmaya kadın da kalmadı.” Tirmizi, Tefsir, Mümtehine, (3304)

• Muhtazar (ölüme yakın) olunca: “Ben ölünce, kimse üzerime ezan okumasın, ben bunun, ölüm haberinin duyurulması olmasından korkarım. Zira ben Resulullah ‘ın (sav) ölüm haberinden yasakladığını işittim. Öyleyse ben öldüm mü, üzerime namaz kılsınlar. Beni Rabbime (sessizce) taşısınlar” dedi. Tirmizi, Cenaiz 12, (986), İbnu Mace, Cenaiz 14, (1476)

• Resulullah (sav) matemci kadına da, onu dinleyene de lanet etti. Ebu Davud, Cenaiz 20, (3128)

• Anlattığına göre, “Abdurrahman (İbnu Ebi Bekr es-Sıddik) ‘nın (r.a) kabri üzerinde bir çadır görmüştü, seslendi: “Ey oğlum! Çadırı mezarın üstünden kaldır. Çünkü onu, (sağken işlediği) ameli gölgelemektedir. Buhari, Cenaiz 82, (muallak olarak kaydetmiştir)