ÖLÜMDEN SONRASI

• Instagram
• YouTube
• Twitter
• Pinterest
• TikTok

Ölümden sonrası nasıldır? Ölümden sonrası ‘nın dindeki yeri nedir? Ölümden sonrası ile ilgili Resulullah’ın söylediği hadisler şunlardır;

• Hazreti Osman (r.a), bir kabrin üzerinde durunca sakalı ıslanıncaya kadar ağlardı. Kendisine: “Cenneti ve cehennemi hatırladığın vakit ağlamıyorsun, fakat kabri hatırlayınca ağlıyorsun!” dediler. Bunun üzerine: “Çünkü Resulullah (sav)’ın şöyle söylediğini işittim: “Kabir, ahiret menzillerinin birinci menzilidir. Kişi ondan kurtulabilirse, ondan sonrakiler daha kolaydır. Ondan kurtulamazsa ondan sonrakiler bundan daha zordur, daha şediddir.” Hz. Osman devamla Resulullah (sav)’ın şu sözünü de nakletti: “(Ahiret aleminden gördüğüm) manzaraların hiçbiri kabir kadar korkutucu ve ürkütücü değildi!” Tirmizi, Zühd 5, (2309)

• Şu ayet ininceye kadar kabir azabından şüphelenmeye devam etmiştik. (Mealen): “Sayınızın çokluğuyla övünmek sizi oyaladı. Öyle ki, kabirleri ziyaret ettiniz.” Tirmizi, Tefsir, Tekasür, (3352)

• Hz. Aişe, anlattığına göre, bir Yahudi kadın, yanına girdi. Kabir azabından bahsederek: “Seni kabir azabından Allah korusun!” dedi. Aişe de Resulullah (sav) ’e kabir azabından sordu. Resulullah (sav): “Evet, kabir azabı haktır. Onlar kabirde azap çekerler, onların azabını hayvanlar işitir!” buyurdu. Hazreti Aişe der ki: “Bundan sonra Resullulah’ın (sav) namaz kılıp da, namazında kabir azabından istiaze etmediğini hiç görmedim.” Buhari, Cenaiz 89, Müslim, Mesacid 123, (584), Nesai, Cenaiz 115, (4, 104, 105)

• Resulullah (sav) (bir gün) iki kabre uğradı ve: “(Bunlarda yatanlar) azap çekiyorlar. Azapları da büyük bir günahtan değil” buyurdular. Sonra sözlerine şöyle devam ettiler: “Evet! Biri, nemimede (laf getirip götürmede) bulunurda. Diğeri de idrar sıçrantısına karşı korunmazdı.” Resulullah (sav) sonra yaş bir hurma dalı istedi, ikiye böldü. Birini birinin üzerine dikti, birini de öbürünün üzerine dikti. Sonra da: “Belki bunlar yaş kaldıkça azapları hafifler” buyurdular. Buhari, Vudu 65, 56, Cenaiz 82, 89, Edeb 46, 49, Müslim, Taharet 111, (292), Tirmizi, Taharet 53, (70), Ebu Davud, Taharet 11, (20, 21), Nesai, Taharet 27, (1, 28-30)

• Resulullah (sav) buyurdular ki: “Sizden biri ölünce, kendisine akşam ve sabah (cennet veya cehennemdeki) yeri arz edilir. Cennet ehlinden ise, (yeri) cennet ehlinin (yeridir), ateş ehlinden ise (yeri) ateş ehlinin (yeridir). Kendisine: “Allah seni kıyamet günü diriltinceye kadar senin yerin işte budur!” denilir.” Buhari, Cenaiz 90, Bed’ül-Halk 8, Rikak 42, Müslim, Cennet 65, (2866), Muvatta, Cenaiz 47, (1, 239), Tirmizi, Cenaiz 70, (1072), Nesai, Cenaiz 116, (4, 107)

• Resulullah (sav), bizimle birlikte, Beni Neccar’a ait bir bahçede bulunduğu sırada bindiği katır, onu aniden saptırdı, nerdeyse (sırtından yere) atacaktı. Karşımızda beş veya altı kabir vardı. Resulullah (sav): “Bu kabirlerin sahiplerini bilen var mı?” buyurdular. Bir adam: “Ben biliyorum!” deyince, Resûlullah (sav): “Ne zaman öldüler?” dedi. Adam: “Şirk devrinde” deyince Resûlullah (sav): “Bu ümmet kabirde fitneye maruz kılınacak. Eğer birbirinizi defnetmemenizden korkmasaydım şahsen işitmekte olduğum kabir azabını size de işittirmesi için Allah’a dua ederdim” buyurdular ve sonra şunları söylediler: “Kabir azabından Allah’a sığının!” Oradakiler: “Kabir azabından Allah’a sığınırız!” dediler. Resulullah (sav): “Cehennem azabından da Allah’a sığının!” dedi. “Cehennem azabından Allah’a sığınırız” dediler. “Fitnelerin açık ve kapalı olanından Allah’a sığının!” dedi. “Açık ve kapalı her çeşit fitneden Allah’a sığınırız!” dediler. “Deccal’ın fitnesinden Allah’a sığının!” buyurdu. “Deccal’ın fıtnesinden Allah’a sığınırız!” dediler. Müslim, Cennet 67, (2867)

• Güneş battıktan sonra, Resulullah (sav) çıkmıştı, bir ses işitti: “Bu, kabirlerinde azap çeken Yahudilerin sesidir!” buyurdular. Buhari, Cenaiz 88, Müslim, Cennet 69, (2869), Nesai, Cenaiz 114, (4, 102)

• Resulullah (sav) bir kabirden bir ses işitmişti: “Bu ne zaman öldü? (bileniniz var mı?)” buyurdular. “Cahiliye devrinde!” dediler. Bu cevaba sevindi ve: “Eğer birbirinizi defnetmemenizden korkmasaydım kabir azabını size de işittirmesi için dua ederdim” buyurdular. Müslim, Cennet 68, (2868), Nesai, Cenaiz 114, (4, 102)

• Resulullah (sav) buyurdular ki: “Kul kabrine konulup, yakınları da ondan ayrılınca -ki o, geri dönenlerin ayak seslerini işitir- kendisine iki melek gelir. Onu oturtup: “Muhammed (sav) denen kimse hakkında ne diyordun?” diye sorarlar. Mü’min kimse bu soruya: “Şehadet ederim ki. O, Allah’ın kulu ve elçisidir!” diye cevap verir. Ona: “Cehennemdeki yerine bak! Allah orayı cennette bir mekana tebdil etti” denilir. (Adam bakar) her ikisini de görür. Allah da ona, kabrinden cennete bakan bir pencere açar. Eğer ölen kafir ve münafık ise (meleklerin sorusuna): “(Sorduğunuz zatı) bilmiyorum. Ben de herkesin söylediğini söylüyordum!” diye cevap verir. Kendisine: “Anlamadın ve uymadın!” denilir. Sonra kulaklarının arasına demirden bir sopa ile vurulur. (Sopanın acısıyla) öyle bir çığlık atar ki, onu (insan ve cinlerden ibaret olan) iki ağırlık dışında ona yakın olan bütün (kulak sakileri) işitir.” Buhari, Cenaiz 68, 87, Müslim, Cennet 70, (2870), Ebu Davud, Cenaiz 78, (3231), Nesai, Cenaiz 110, (4, 97, 98), Tirmizi, Cenaiz 70, (1071) (Ebu Hureyre’den)

• Resulullah (sav) buyurdular ki: “Ölüyü, (mezarcı kadar) üç şey takip eder: Ailesi, malı ve ameli. Bunlardan ikisi geri döner, biri baki kalır: Ailesi ve malı geri döner, ameli kendisiyle baki kalır.” Buhari, Rikak 42, Müslim, Zühd 5, (2960), Tirmizi, Zühd 46, (2380)

• Resulullah (sav) buyurdular ki: “Ölüp de pişman olmayan yoktur, mutlaka herkes nedamet duyar: İyi yolda olan hayrını daha çok artırmadığı için pişman olur, nedamet duyar. Kötü yolda olan da nefsini kötülükten çekip almadığına pişman olur, nedamet duyar.” Tirmizi, Zühd 59, (2405)

• Resulullah (sav) buyurdular ki: “Bir insan ölünce üç kişi hariç herkesin ameli kesilir: Sadaka-i cariyi (bırakan), veya istifade edilen bir ilim (bırakan) veya kendine dua edecek salih evlat (bırakan).” Müslim, Vasiyyet 14, (1631), Ebu Davud, Vesaya 10, (2880), Tirmizi, Ahkam 36, (1376), Nesai, Vesaya 8, (6, 251)