SELMA BİNTİ UMEYS

• Instagram
• YouTube
• Twitter
• Pinterest
• TikTok

• İslam’ın ilk yıllarında Müslüman olan sahabe.
• Hz. Hamza ‘nın hanımı.
• Efendimizin (sav) baldızı.
• Meymune annemizin kız kardeşi.
• “Mümine kız kardeşler” iltifatına mazhar olan bahtiyar.

Selma binti Umeys‘in Hayatı

Selma binti Umeys, Şehitler efendisi Hazreti Hamza ‘nın hanımı. Efendimizin baldızı. Meymûne (r.a) annemizin kız kardeşi. “Mümine kız kardeşler” iltifatına mazhar olmuş bir bahtiyar hanım… O, Mekke’de doğup büyüdü. İslâm’ın ilk günlerinde Allah Resulüne teslim oldu. Babası, Umeys ibni Sa’d olup annesi, Hind binti Avf’dır. Selmâ binti Umeys (r.a), Mekke’de Hazreti Hamza (r.a) ile huzur ve muhabbet dolu mutlu bir aile yuvası kurmuştu. Umâme adında bir de kız çocukları olmuştu Uhud Savaşında Hazreti Hamza radıyallahu anh şehid edilince; Selmâ (r.anha) dul, kızı Umâme de yetim kaldı. Selmâ (r.anha) ıddet müddeti bitince Medine’de Şeddat (r.a) ile evlendi.

Selma binti Umeys (r.a)

Selma binti Umeys Mekke’de dünyaya gelmiş ve yine Mekke’de büyümüştür. İslam’ın ilk günlerinden itibaren Efendimize (sav) tabii olmuştur. Annesi Hind binti Avf, babası Umeys bin Sad ‘dır. Selma binti Umeys dokuz kardeştiler. Bütün kardeşleri de İslam ile şereflenmişti. Bu nedenle Efendimiz (sav) kendilerine “Mümine Kız Kardeşleri “ lakabını vermiştir. Üç kız kardeş meşhur sahabeler ile evliydi.

Ümmül Fazl (r.a) Hz. Abbas ile, Esma binti Umeys Hz. Cafer ile, Selma binti Umeys Hz. Hamza ile, Meymune de Efendimiz (sav) ile evliydi.

Selma binti Umeys ve Hz. Hamza

Selma binti Umeys Mekke’de Efendimizin (sav) amcası Hz. Hamza ile mutlu bir yuva kurmuştu. Umame adında kız çocukları da olmuştu. Mekkeli müşriklerin işkenceleri artınca hicret izni çıkmış ve Hz. Hamza Medine’ye hicret etmişti. Hz. Hamza Uhud Savaşında şehit edilince Selma binti Umeys dul kızı da yetim kalmıştı. Selma binti Umeys ‘in iddet müddeti bittikten sonra Şeddat ile evlenmiştir.

Hz. Hamza Şehit Edildikten Sonra Yaşananlar

Hz. Hamza şehit edildikten sonra Hz. Ali Hz. Hamza ‘nın kızını himayesi altına almak istemişti. Zeyd bin Harise ve Cafer bin Ebu Talip de Hz. Hamza ‘nın kızını himaye altına almak istemişti. İş tartışmaya gidecek kadar büyümüştü. Bu nedenle Efendimiz (sav) ‘e gitmişlerdi. Olay şöyle gerçekleşti:

Hazreti Hamza (r.a)’ın Selma binti Umeys’ten doğan kızı Ümâme, Medine’ye getirilince, üzerinde münakaşa çıktı. İki Cihan Güneşi Efendimiz, Zeyd b. Hârise (r.a) ile Hz. Hamza (r.a)’ı birbirine kardeş yapmıştı. Hz. Zeyd buna istinaden şehadetinden sonra Hz. Hamza’nın çocuklarının velisi ve vâsisinin kendisi olduğunu söyledi ve, “Kardeşimin kızını görüp gözetmeye, ben daha lâyık ve haklıyım!” dedi. Hz. Cafer (r.a) bunu duyunca itiraz etti: “Teyze de bir annedir. Zevcem, Esma binti-i Umeys, Umâme’nin teyzesidir. Bu bakımdan onu görüp gözetmeye ben daha layığım!” Hz. Ali (r.a) ise, buna kendisinin daha lâyık olduğunu iddia etti. “Amcamın kızını müşriklerin arasından çıkarıp getiren benim” dedi. Ayrıca “siz ona, neseben benim kadar yakın değilsiniz. Onu görüp gözetmeye ben, sizden daha haklı ve lâyıkım!” dedi. Meseleyi neticeye bağlamak üzere Rasûlullah ‘a (sav) ettiler. Efendimiz (sav) bu güzîde sahabelerine ayrı ayrı iltifat ederek önce onların gönüllerini yumuşattı. Sonra onlara yönelerek:

• “Ey Zeyd!.. Sen, Allah’ın ve Resulünün dostusun!
• Ey Ali, sen de benim kardeşim ve arkadaşımsın!
• Ey Cafer, sen de bana yaratılış ve huyca en çok benzeyensin!” dedikten sonra kararını şöyle verdi: “Ey Cafer!.. Ümâme’yi görüp gözetmeye, sen daha lâyık ve haklısın; çünkü, onun teyzesiyle evli bulunuyorsun! Kadın ne teyzesi, ne de halası üzerine nikahlanamaz” buyurdu. (Buhari, Nikâh, 27. Müslim , Nikâh, 33)

Efendimiz (sav) hükmü vermişti. Hz. Cafer bu duruma çok sevinmişti. Sevincinden ayağa kalkarak Efendimizin (sav) etrafında seke seke yürümeye başlamıştı. Efendimiz (sav) tebessüm ederek: “Ey Cafer!.. Hayrola!.. Nedir bu yaptığın?” diye sordu. Cafer ‘de heyecanlı heyecanlı: “Yâ Resûlullah!.. Habeşliler, sevinçlerinden, krallarına böyle yaparlardı. Necaşi de bir kimseden hoşlandı mı kalkıp böyle hareket ederdi!” diye açıklamada bulundu. ( İbn-i Sa’d, VII, 159-160.)